Для установки нажмите кнопочку Установить расширение. И это всё.

Исходный код расширения WIKI 2 регулярно проверяется специалистами Mozilla Foundation, Google и Apple. Вы также можете это сделать в любой момент.

4,5
Келли Слэйтон
Мои поздравления с отличным проектом... что за великолепная идея!
Александр Григорьевский
Я использую WIKI 2 каждый день
и почти забыл как выглядит оригинальная Википедия.
Статистика
На русском, статей
Улучшено за 24 ч.
Добавлено за 24 ч.
Альтернативы
Недавние
Show all languages
Что мы делаем. Каждая страница проходит через несколько сотен совершенствующих техник. Совершенно та же Википедия. Только лучше.
.
Лео
Ньютон
Яркие
Мягкие

Из Википедии — свободной энциклопедии

Antodynerus
Научная классификация
Царство:
Подцарство:
Без ранга:
Без ранга:
Без ранга:
Надкласс:
Инфракласс:
Надотряд:
Hymenopterida
Инфраотряд:
Надсемейство:
Семейство:
Подсемейство:
Род:
Antodynerus
Международное научное название
Antodynerus de Saussure, 1855
Синонимы

Antodynerus (лат.) — род одиночных ос из семейства Vespidae (Eumeninae).

Распространение

Евразия, Африка. Большая часть видов встречается в Афротропике, 7 видов в Палеарктике и 3 вида в Южной и Юго-Восточной Азии[1].

Описание

Среднего размера осы с оранжево-черной окраской тела, длина около 1 см. Метанотум наклонен, с дорсальным приподнятым диском, в дорсальном виде с полукруглым гребнем между горизонтальной и вертикальной поверхностями; передняя поверхность переднеспинки гладкая, без борозд; тегула неравномерно закруглена сзади, выемчатая, примыкающая к паратегуле и превосходящая вершину последней; метанотум без бугорков; проподеум не приподнят на один уровень с метанотумом, без верхнего киля; субмаргинальный киль и вальвула проподеума не выражены; переднее крыло со второй субмаргинальной ячейкой не сидячей, первая и вторая возвратные жилки обе входят во вторую субмаргинальную ячейку; средние голени с одной шпорой; метасома не стеблевидная; тергит T1 сидячий, не окаймленный, с прозрачной апикальной границей; цефалическая ямка самки не в приподнятой области; антенна самца апикально крючковидная; среднее бедро самца не зубчатое; S7 самца округлен в вершине. Знания о поведении рода Antodynerus скудны. На индийском субконтиненте A. flavescensis известен как "оса-сквоттер", гнездящаяся в уже существующих полостях, часто в брошенных гнездах ос Eumenes или Sceliphron. Также известны паразиты этих ос из семейства Stylopidae (Веерокрылые) и симбиотические ассоциации Antodynerus limbatus и A. flavescens с клещами[1].

Таксономия

Род был впервые описан в 1855 году швейцарским энтомологом Анри де Соссюром (1829—1905) в качестве division V в составе подрода Leionotus рода Odynerus[1][2][3].

Описано около 60 видов[4][5].

  • Antodynerus aethiopicus (de Saussure, 1855)
  • Antodynerus alboniger (Bequaert, 1918)
  • Antodynerus angolensis (Rad., 1881)
  • Antodynerus ardens (Guérin, 1848)
  • Antodynerus aureosericeus (Meade-Waldo, 1915)
  • Antodynerus bellatulus (de Saussure, 1853)
  • Antodynerus breviclypeus Selis, 2020
  • Antodynerus caviventris (Kirsch, 1878)
  • Antodynerus cnemophilus (Cameron, 1910)
  • Antodynerus coenii (Giordani Soika, 1934)
  • Antodynerus congolensis (Bequaert, 1918)
  • Antodynerus desparatus (Bequaert, 1918)
  • Antodynerus desperatus (Bequaert, 1918)
  • Antodynerus dictatorius (Giordani Soika, 1935)
  • Antodynerus effosoides Giordani Soika, 1989
  • Antodynerus effossoides Giordani Soika, 1989
  • Antodynerus effosus Giordani Soika, 1989
  • Antodynerus elleri (Giordani Soika, 1937)
  • Antodynerus flavescens (Fabricius, 1775)
  • Antodynerus gribodoi (Schulthess, 1922)
  • Antodynerus iactans (Giordani Soika, 1937)
  • Antodynerus ignaruris Kohl, 1907
  • Antodynerus igneus Gusenleitner, 2004
  • Antodynerus ignoratus Gusenleitner, 2007
  • Antodynerus imitator Selis, 2020
  • Antodynerus incognitus (Giordani Soika, 1942)
  • Antodynerus incomparabilis Giordani Soika, 1970
  • Antodynerus incomperabilis Giordani Soika, 1970
  • Antodynerus indecorus (Cameron, 1910)
  • Antodynerus infucatus (Giordani Soika, 1935)
  • Antodynerus infuscatus (Giordani Soika)
  • Antodynerus kelneri Giordani Soika, 1965
  • Antodynerus lesnei (Giordani Soika, 1935)
  • Antodynerus limbatus (de Saussure, 1852)
  • Antodynerus lobatus Giordani Soika, 1983
  • Antodynerus lugubris (Meade-Waldo, 1915)
  • Antodynerus luteoniger (Giordani Soika, 1942)
  • Antodynerus magadensis (Giordani Soika, 1937)
  • Antodynerus meridionalis (de Saussure, 1862)
  • Antodynerus multicolor (de Saussure, 1853)
  • Antodynerus mutabilis (de Saussure, 1863)
  • Antodynerus mutans (de Saussure, 1856)
  • Antodynerus natalensis (de Saussure, 1855)[5]
    • (=Odynerus natalensis)
  • Antodynerus nigeriensis (Giordani Soika, 1942)
  • Antodynerus nyassae (Kirsch, 1878)
  • Antodynerus oneili (Cameron, 1905)
  • Antodynerus oogaster (Gribodo, 1895)
  • Antodynerus oppugnator (Giordani Soika, 1937)
  • Antodynerus proterrens (Giordani Soika, 1934)
  • Antodynerus punctatipennis (de Saussure, 1852)
  • Antodynerus radialis (de Saussure, 1855)
  • Antodynerus scottianus (Giordani Soika)
  • Antodynerus sheffieldi (Meade-Waldo, 1915)
  • Antodynerus signiferus (Cameron, 1910)
  • Antodynerus somalicus Giordani Soika, 1989
  • Antodynerus spoliatus (Cameron, 1910)
  • Antodynerus stevensonianus (Giordani Soika, 1942)
  • Antodynerus stiraspis (Cameron, 1910)
  • Antodynerus thomensis (Giordani Soika, 1942)
  • Antodynerus uniforme (Gusenleitner, 2012)[5]
    • (=Anterhynchium uniforme)
  • Antodynerus versicolor (Kirby, 1900)
  • Antodynerus wellmani (Meade-Waldo, 1910)
  • Antodynerus wellmanoides (Giordani Soika, 1940)

Примечания

  1. 1 2 3 Kumar, G.P.; Carpenter, J.M. A taxonomic review of the genus Antodynerus de Saussure, 1855 (Hymenoptera: Vespidae: Eumeninae) from the Indian subcontinent (англ.) // Zootaxa : Журнал. — 2013. — Vol. 3731, no. 2. — P. 267–278. — ISSN 1314-2607. — doi:10.11646/zootaxa.3731.2.7.
  2. Carpenter J. M., Gusenleitner J., Madl M. A Catalogue of the Eumeninae (Hymenoptera: Vespidae) of the Ethiopian Region excluding Malagasy Subregion. Part I: Introduction, Key to Genera, Genera Aethiopicodynerus Gusenleitner 1997 to Cyrtolabulus van der Vecht 1969 (англ.) // Linzer Biologische Beiträge : Журнал. — 2009. — Vol. 41, no. 1. — P. 513–638.
  3. Gusenleitner J. Über bemerkenswerte Faltenwespen aus der äthiopischen Region (Hymenoptera: Vespidae: Eumeninae). Teil 8 (нем.) // Linzer Biologische Beiträge. — 2012. — Vol. 44, Nr. 1. — P. 523—540. Архивировано 9 августа 2021 года.
  4. Antodynerus Saussure, 1855. GBIF. Дата обращения: 20 декабря 2022. Архивировано 20 декабря 2022 года.
  5. 1 2 3 Marco Selis, James M. Carpenter. Revision of the Afrotropical species of the genus Anterhynchium de Saussure (Hymenoptera: Vespidae: Eumeninae) (англ.) // Zootaxa. — 2023. — Vol. 5233(3). — P. 1—102. — doi:10.11646/ZOOTAXA.5233.1.1.

Литература

  • Курзенко Н. В. 1981. Обзор родов одиночных складчатокрылых ос семейства Eumenidae (Hymenoptera, Vespoidea) фауны СССР // Перепончатокрылые Дальнего Востока. — Владивосток. ДВНЦ АН СССР. С. 81—112.

Ссылки

Эта страница в последний раз была отредактирована 2 мая 2024 в 21:33.
Как только страница обновилась в Википедии она обновляется в Вики 2.
Обычно почти сразу, изредка в течении часа.
Основа этой страницы находится в Википедии. Текст доступен по лицензии CC BY-SA 3.0 Unported License. Нетекстовые медиаданные доступны под собственными лицензиями. Wikipedia® — зарегистрированный товарный знак организации Wikimedia Foundation, Inc. WIKI 2 является независимой компанией и не аффилирована с Фондом Викимедиа (Wikimedia Foundation).